HAYAT
Gecenin karanlığına sarılmış umutlarım
Gözlerim öylesine yorgunki anlatamam İçimde gürültülü bir fırtına kopuyor sanki Aklım bulanıyor sadece uyumak istiyorum Kendimi öylesine kaybetmişimki derinlerde Karanlık bir kuyunun en dibindeyim sanki Duymuyor kimse çığlıklarımı Ve ben günden güne çıldırıyorum sanki Her gün bir adım daha yaklaştığımı hissediyorum Ölümün görkemli ve soğuk tahtına Hayat denilen şu yolda yalnız yürümekte varmış İnsan büyüdükçe küçülüyormuş aslında Kazandığımızı zannettigimiz ne varsa hepsini kaybetmişiz farkında olmadan Ben pes ediyorum hayat al senin olsun yalan dünya Ben yokum artık bu sahte insanlık oyununda Yokum anladınmi yok. |