Vatanındaki KöprülerSenin vatanında köprüler, yıkıktı bir zamanlar taşı taş üstünde bırakmamışlardı, ve yüreği yürek üstünde. esirdin çaresizce, kendi kalp ülkende biçâre, yoksun ve tek bırakılmıştın bir yerde Senin vatanındaki o köprüler onarılmayı bekliyordu, kim bilir benimle ya da gölgemdekilerle esirdin, ben de, birlikte Sevgisiz bir otoritenin benlik haremine bağlıydık, sıkıca sarılıydı bileklerimiz baktığımız ve gördüğümüz birbirimiz vardık yoksunluk hücresinde Saatler boyu dualar söylediğim duvarların yankısı, şiirlerin tınısı, gözyaşlarımın nemi dolduruyordu kalplerimizi ve ümit çoğalıyordu birbirimizde sonra köprüler onarıldı esaret biter gibi oldu, görünürde ben ülkeme döndüm, sen esaretine Zeynep Zuhal Kılınç |