Canım yanıyor
Gönlüm tarumar, kelebek ömründen kısa Gazze’li bebeklerin ömrü, çaresizlik düğümlü boğazımda bomba yutkunuyorum...
Yağmurdan şikayetçi insan, gökten bombalar yağarken masum insanımsı meleklerin üzerine... Topraktan geldik toprağa gitmek böylemi olmalıydı ey Hak haşa... Tebessüm etmek bile ağır geliyorken benliğime, nasıl şerefe diyebiliyorlar kahpeliğin kadehinden içilen insanların kanına... Zerre hissetmez mi insan yüreği çocukların bakışlarında yok olan hayallerini. Nasıl duymazsın feryat eden annelerin sesini... |
Nelerden şikayetçi değil ki insan.
Yüreğinize sağlık üstadım.