BİR AY BUSESİ
BİR AY BUSESİ
Çölün ıslığını duydu vaha Yüreğinde hüzün iskeleleri kuruldu Gelmeyecek gemilere... Yeşile büründü Bakışı değmeyecek kum tanelerine... Boyun eğdi su Eğildi eğildi Yakıldı... acıtıldı... sarıldı etrafı Eriten çemberin ruhuna hapsoldu O bir kervandı... Bitap yola koyuldu... Bir ay busesiyle durdu Çırpınan kalbini salıverdi seraba Bilmezdi... bitmezdi mesafeler... Yalnız, umut ölmezdi... Çöl çağladı kum dirildi çiçekler çözdü boyun bağını Kasırgalı gece sabahlarla cenkteyken İrileşti devleşti nadide taş Dağlandı... Çölün ıslıkları sustu Azad oldu su Çöktü önüne yükseklerden inince Dallar kıpırdadı özlemiyle Dallar, kıpırdadı sevgiliye... 📌 Bu şiir 29-04-2023 tarihinde Truva Edebiyat Dergisinde yayınlanmıştır. |