Hak dilemeyince bulutlar dolmaz
Âlemi rahmete kandıran Mevlâ’m.
Gecenin sonunda, ufka gün doğmaz
Dünyayı yerinde döndüren Mevlâ’m.

Söndürse ışığı, kurutsa suyu
Gidemez insanlık bir arpa boyu
Kimseyi kurtarmaz nam ile soyu
Kulu hidayete erdiren Mevlâ’m.

Yaratır, kuşatır, yaşatır, besler
Âlemi rengârenk eyleyip süsler
Yeter ki ol desin, dağılır sisler
Yıldızları gökte durduran Mevlâ’m.

Yarattığı her zerrenin özünü
Kalpteki ihlası, şirkin tozunu
Bilen O’dur her mânâ’nın giz’ini
Anı perde perde indiren Mevlâ’m.

Müminleri eyler affına mazhar
Hasmına cehennem en büyük ihtar
Mahşerde Sıratı geçen bahtiyar
Kâfiri ateşte yandıran Mevlâ’m.

Yolcuyuz dünyadan ukbaya giden
Ölmeyecek gibi yaşamak neden
Can kuşu uçunca çürüyor beden
Ruhu cennetinde onduran Mevlâ’m.

Gözlerinde yaşlar, gönlünde huşu
Her seher vaktinde secdede başı
Mü’minin döktüğü bir damla yaşı
Salıp cehennemi söndüren Mevlâ’m...

Hicranî baktığın her yerde O var
O benim Hâlık’ım, O en güzel yar.
Gönüllerde aşkı, dilde dualar
Vakti geldiğinde öldüren Mevlâ’m.

Nûriye Akyol
12Ağustos2021

Görsel alıntıdır