Öç ve Güç
Karlar üzerindeki yeşil ağaçlar gibi..
Öyle derin ,öyle dik köklerimiz, Ayazda kalmayı da öğrenmişiz , Her yeni güne merhaba demeyide... Kar ve rüzgar öç alırken cüssemizden .. Kılıçları göz alır her vuruşta , Gönül rızasıyla başlar her kesi, Eziyeti hissetmez sinemiz .. Bu usanç, bu kin, düşürürken başımızı .. Hâlâ seyredilmek istenir güzelliğimiz , Bizi ağlamaklı yapan , İşte bu kendini beğenmişliğimiz.. Uzaktan biliriz biz devasa dağları .. Yakından tanıyamayız ,zirvesindeki karları, Mutlu olmak üzere giydirilmiş ormanları , Ayazda, rüzgârla ve usançla yaşayan canları . Özge Bilgeç |