Dünümdü bu günümdü derken
Bir dal fesleğen solar gönül saksımda!


*
Sarıya çalmış gönlümün yeşili
Göç yoluna kanat açmış kuşlar gibiyim
Sadrımda bir sevdanın mezarı
Emsalsiz bir acı yuva yapar yüreğime


*
Bir solukluk vaktim var mahşere
Yar otağında nar’a düşerken edebim
Bir çıkmazda yol arar kendine adabım
Her şeyi insan yanımla ölçüştürsem de
Tekinsizliğime emaredir çiğ süt emmişliğim


*
Dilimde ki sevgi dolu öyküler
Hayalimde ki gülkurusu akşamlar
Çare değil gönlümün karanlığına
Can dediklerim can derdindedir düşlerimde
Bin satır, bin katırla uyanırım uykularımdan


*
Sınıfsızım
Sıfatım da kara lekeler
Bir oğul sesi yankılanır kulaklarımda
Adımın gölgesi düşer kızımın duvağına
Helallik dilerim annemin ak sütünden


*
Kıymetlimdir kıyametim
Şakağımda bir nişangâh hattı
Huşu içinde bölsem de her geceyi her heceye
Hicran bulutları sarmıştır göğümü
Ve bilirim ki
Kahır kalemiyle şah beyitlerimin altını çizer
Tenimden izi silinmeyen nazenin parmaklar


*
Yüzümde tekdirsizliğin izleri
İzanımda takdirsizliğin eyyamı
Hiç kimse sevmese de
Gerçeğe bilenmiş sözcükler varken dilimde
Ne susmak yakışır bana
Ne de çıktığım yoldan geri dönmek


*
Kapanmıştır ondan sonra sevda defterim
Nefsimi nefesimle sınarım her seher vakti
Bilsem de vuslatın güneşi doğmayacak günüme
Bilsem de sevginin masum toprakları örtmeyecek üstümü
Asla silinmeyecek ruhumdan
Aşkla bakan koyukahve gözlerin varlığı


*
Annemin elini öptüm
Dün gece düşümde
Gözlerime bakıp
Darda kalmışsın sen yine dedi
Ten yarası değil can yarasıdır sevda
Sevildiğince yar sevdiğince var olursun
Sakın ha sakın unutma…


Unutmak mı?
Ahhh annem
Keşke becerebilseydim unutmayı…