Altın renkli bir sonbahar yaprağı olmuşum
karışmış rüzgârların kokusuna
saçlarımdaki iyot kokulu nem
Bir pencere açmışım gecenin duvarlarında
Manzarası göğün en laciverti
Şarkılar duyuluyor yakamozların
Denizle kavuştuğu notalardan
Şakaklarımda ince bir sızı
Dokunamadığım anıların sokaklarında kaybolmuş küçük bir çocuğum
Sahi
Çok uzak mı sevmek dedikleri

Sevmiyorsa yağmur bulutu
Gündüz geceyi
İnsan insanı
Kırsın kalemini kısmeti kusurlu edipler
Ki nefessiz kalıp da kapanmasın gözleri şiirlerin
Bir avuç toprağın yüzüne

....

Ahmet şairim biraz eşlik etmek istedim.
Öyle güzeldi ki şiir, duygusuyla melodisiyle aldı çok uzaklara götürdü.

Tebrikler bıraktım bu hüznüyle güzel şiirin yanı başına

Selam ve saygı ile her zaman

"velhasıl duygularını özüne
özünü sözüne yansıtamıyorsa
kırsın kalemini kısmeti kusurlu edipler

ki
hevesi nefessiz kalmasın şiirlerin"


Kırarsa kalemini
ölür şair
Vebali
aşk/a yazılır....

Tabi bu gerçekten şiir gibi şiir yazan şairler için geçerli
Şa(y)ir olup şi(y)ir yazanlar için değil....!

Ki;
İsyanı olmayan bir insana nasıl insan denir diye düşünürdüm hep şimdi bu şiirle
İysanı olmayan bir şaire nasıl şair denir diye düşündüm


Şiire gelince şiir
Adeta aşkın mirasını alıp kavgasını sürdüren yüreği sevdalı bir şairin göğsünde açan o isyan çiçeğinin sokağa düşen nefesi gibi
Okuyan her duyarlı yüreğin sorgulayacağı ve eminim çoğununda kendi kurgularından anlar bulacağı kaygılarının ve umutlarının benzeştiğini göreceği bir şiir
Ve bizler
Biliriz ki;
Kentlerin boğucu, sıkıcı, katlanılmaz, duygusuz kuşatmaları karşısında sığınağımız gibidir şiirler...

Tebrik ederim abi
çok güzeldi şiir
Emeğine
Yüreğine sağlık selamlar

Ki hevesi kursağında kalmış bir umut
Ağarır her mısrada yeni baştan

Baştan ayağa tiz bir çığlık koparır vaveylayı
Yüreğimizin ortasına düşersin, Usta...

Selamet içinde kalsın yüreğin

Selam & sevgi'mle
🌿