Lalin
Zamanla Lalin, buhar olmaya, Malik, kül olmaya başlamış.
ya kendisi yok olacakmış, ya aşkı... baştan alınlarına yazılmış olan kaderi de yüreğindeki kederi de alıp gitmiş uzak diyarlara Lalin... Malik kızmış, Malik yakmış ormanları... aramış Lalin’i diyarlar boyu, günler boyu, geceler boyu bir gün gelmiş, Lalin’e varmış yolu bakmış o duru gözlerine, biraz kırgın, biraz hırçın. ve o an anlamış; aşkın bazen gitmek olduğunu, ama gitmenin yitirmek olmadığını. |