Hasret
Duvarlar bile iç çekerek kavuşmamızı bekledi.
Kederimde ki aşkın turuncu rengi, şömineden yükselen ateş kıvılcımları gibi yükseldi. Yanıyorduk ikimiz de, o şöminede yanan odunlar gibi ses çıkararak hasretle ölüyorduk. Ve ışığımızın yaralı renginin turuncu acısı,tüm duvarları süslüyorken aynı kederi yaşamaya devam ettik. |
Yıkıldı üstüme
Ben sensizliğe
Bile
Şükrettim
Çünkü
Nefes aldığını
Yaşadığını biliyordum
Sen
bana
baharı getirdin
Unutulmazımsın
Deyiverdim çok sevdiğim eserine hediyemdir