Yalvaran gözlerle, etrafa bakar,
Açar ellerini, dua soluklar:
Hicranlı gözlerden, kanlı yaş akar!
Oturup ağlayan, haldı çocuklar.

Bir kemik kalmış vücudu bir deri...
Kısık bir ses verir, mahsun dilleri,
Soğuktan tutmuyor, minik elleri.
Enkazın altında kaldı çocuklar,

Korkudan güzelim, yüzü bembeyaz.
Ölen masum yüzler, buz gibi ayaz:
Yüzümüze utanç gelseydi biraz!
Savaş diyarında, laldı çocuklar

Hiç bakamadılar, güneşe ay’a...
Ne oyun oynadı, ne gördü rüya,
Duyuramadık bu sesi dünyaya,
Vahşetten yüzleri soldu çocuklar.

Filistin ve gaze, bize çok uzak,
Her an karanlıktır, burada afak,
Kıpkızıl kanlıdır, o kara toprak,
Çamurda oynayan, aldı çocuklar.

Nurludur yüzleri, sonsuz bir nurdan!
Toz toprak içinde, donmuş soğuktan,
Elinde oyuncak, kalmış çamurdan...
Günahkar ruhlarla, kaldı çocuklar.

Bir müjde beklerken, o zamanlardan,
Anladım farkımız yokmuş bunlardan!
Artık utanırken, bu mekanlardan.
Bombalar altında, soldu çocuklar.

Yıkılmış sokaklar, var dizi dizi,
Aldatıp durduk her an, kendimizi,
Suç, bizim suçumuz, affedin bizi.
Kimsesiz ve garip kuldu çocuklar.

...andelip...