aNNeMiN öLDüĞü YaŞTaYıMŞiirin hikayesini görmek için tıklayın "Ne uzun kelime "
Aslında hiç takâtim yok Kalbimde de tık Kendi kendime çimdik atıyorum Hadi kalk Gülümse aynadaki güzel kadına Çok sevdigini söyle ona diye telkinde bulunuyorum Ruhumun camdan kanatları paramparça Bugün tam annemin öldüğü yaştayım Ne bir eksik Ne bir fazla Umudunu kırmamak adına Teselli ediyorum iç sesimi Sağ elimi koyuyorum hüznün en ağlak yerine Kilisedeki çanlar çalıyor delice Oysa ki ezan sesini çok özlemiştik diyor bütün uzuvlarım Gurbette olduğumuzu unutmayın diyor beyin loplarım Eksildikçe ömrümden günler Sözde umursamaz tavırlarla bahçe işlerine koyuluyorum Büssürü çiçek fidanı ekiyorum annemin elleriyle Öpmek için uzanıyorum hasretin yetmişinci katına o elleri Büyü bozulmasın diye kapatıyorum gözlerimi Âhhh yüreğimin dört nala koştutan feryat-ı figânları Susun artık susun Çünkü bugün annemin öldüğü yaştayım Ne önce Ne de sonrasındayım Annesizliğimi gülmeyi unutan gözlerim fısıldıyor Adressiz kâhır mektuplarımı mezar taşları anlatıyor Uzunca bir süre susuyorum Sonra Güneş küsüyor Kuşlar uçmayı unutuyor bir anda Parmaklarım titriyor Yarım kalıyor masalım Hayret Dünya hâlâ dönüyor . . . Özür dilerim anne Bugün senin öldüğün yaştayım Tek bir kahkahânı gözbebeklerime resmetmek için Sakladığım saçlarının kokusunu çekiyorum taaa içerilerime Şimdi Düştüğümde Yaralarımdan öptüğün Kalbime kuş sevinci doldurduğun yaştayım G İ T M E A N N E M G İ T M E nagihan |