DİCLE
Düşler gecenin koynundan,
tel tel dökülüyor diclenin saçlarına Dicle yorgun, durgun ve solgun yürüyor hüzün dağlarına Zaman yetim sevgi öksüz ve mutluluk zincire vurulmuş Kumsal berrak koşuyor köpüren suların kayalıklarına Hangi dil konuşabilir ki seni Hangi göz dokunabilir Hangi ses ulaşabilir Derin yaraların ülkesinde koşuyor dicle Namert kurşunların rüzgarında Değer bilmeyen avuçların arasından süzülüyor Kimsesizliğin kimliğinde Güneşin gölgesinde Karakışın ortasında Baharın kokusunda yeşerir akar akar Kirpiklerin kucağında dicle |