Taştan ve toprakla sıvanmış evlerin,

İç içe girdiği dar sokakta yürürken, karşımda buldum seni.

Gözlerin, gecenin karanlığını yırtan

Işıl ışıl yıldızlardan oktu, yüreğime saplanan,

Acıtmıyor ve büyülüyordu, ay ışının şavkıydı yüzün

Paktı ve resimlerde gördüğüm yakamoz çekiciliğindeydi.

Simsiyah uzun saçların itinayla örülmüş,

Sol omuzundan bir şelâle edasında doğuyordu.

Olduğum yere çivilendim; kısa aralıklarla soluklayışım duyulmuyordu.

Sadece yutkunmalarım sessizliği bozuyordu.

Gözlerime aşina değildin, kimdin, yabancıydın belleğime.

Yüreğimi dolduruvermiştin bakışınla, duruşunla, gülümseyişinle ve güzelliğinle.

Yerinden fırlarcasına çarpan kalbimi, zorlukla gizledim bakışlarından.

Kaskatı bedenimi, bin bir zorlukla uzaklaştırdım senden, yere dikilen gözlerimle.

Hiç tanımadığım duyguların,

Tatmadığım hislerin yoğunluğuna büründü bedenim.

Annem sevdamdı, arkadaşımdı ve ben onunla bile paylaşamadım seni.

Onun yanında bile yalnız hissettim kendimi.

Bir an bile yalnız bırakmadı bakışların, gülümseyişin gece boyu.

İlk defa sabah ezanını dinledim ve güneşin doğuşunu seyrettim.

Doğan güneş değil de sanki sendin.

Yüreğimin derinliklerine iniyor ve ısıtıyordu.

Bilinmezliğinin merakı mıydı, değil,

Ben hiç kimseyi böylesine bir tutkuyla, heyecanla düşünmedim.

Hiçbir ismi bu denli bir arzuyla öğrenmek istemedim.


O gün pazardı, ava çıktım, sapanla kuş vuramadım,

Ötüşü, rengi, hayat doluydu sanki, sendin, kıyamadım.

O gün baharı dolaştım, koparamadım papatyaları, çimleri ezemedim.

O gün topacıma tekme atanlarla kavga edemedim.

Tuhaftım, anlamsızdım, herkese ve hiçbir gölgeye sığınmadım.

Sen saka kuşuydun ve alnındaki benim kanımdı sanki!

Sen, kır çiçeklerinin kokusuydun burcu burcu solukladığım ,

Her saniye, biraz daha derinden çektiğim…

Sen bütün insanların yüzündeydin seslerini duymadığım.

Sadece yüzlerinde beliren resmine daldığım,

Sen güneştin sıcacık ve aydınlıktın.

Hiçbir duvarın, hiçbir ağacın gölgesine sığınmak istemediğim,

Güneş bile yakmıyordu yüreğime serptiğin yangın kadar bedenimi.

Bir dakika bile sürmeyen bakışın, gülümseyişin,

Bütün gecemi almıştı ve gündüzümü de…

Yüreğimi zelzeleye teslim etmişti, her saniye fikrimi ve hislerimi de,

Olmayacak böyle, seni bilmem gerek.

İçimdeki kor yangını anlamam gerek.

Bu yangını başlatan bakışlarınla, buluşmam gerek…


İzzettin AKYAPI