HİÇ UYANMASAM
Kalın siyah perdeleri yaşamdan toplasan
Yüreğinin penceresini açsan Mutluluğa dair bir ışık olsam Girsem içeri yalnızlığını paylaşsam Sevgiye dair üşüyen duygularını ısıtsam Hüzünle akan yaralarını kurutsam Ürkek bakışlarına sevinç yıldızlarından doldursam Sevda sokağının kapsını aralasam Beraber yürüsek umutlara ellerinden tutsam Şefkat olsam saçlarına parmaklarımla tarasam Zamanın kahvesinde seninle karşılıklı otursam Avuçlarında bir bardak çay olsam Sımsıkı sarsan, hiç bırakmasan Nefesinden ısınsam Dudaklarından ayrılmasam Yavaş yavaş yudumlasan Neşeyle kollarını açsan Bana doğru koşsan Seni seviyorum diye haykırsan Yaşamıma eş olsan mühür vursan Ah ah bu rüyadan hiç ama hiç uyanmasam… İzzettin AKYAPI |