KUTLU GÂYE...KUTLU GÂYE!.. Asma yüzünü bana öyle ilkbahar, Umutlu gelecekler gözümde tüter. Şöyle bir bak ardına, dağlarda kar var, Bazen de gül yüzüme, o bile yeter. Üşüyen bir ben miyim şehirde sanki? İçinde aş pişmeyen evler bilirim. Ocağında ateş yok, üşür inan ki, Saraylara kapanan devler bilirim. Kanatırken kalbimi nice yaralar, Bir bahar güneşinde umut ararım. Çıksın ortaya artık aklar, karalar, Hazirunla son bulsun bunca zararım. Sen de uyan uykudan uyutulan kuş, Aşiyandan uzakta, ruh gurbetindesin. Önüne şöyle bir bak, nereye uçuş; Hangi dallarda, neyin hasretindesin? Haydi bülbülüm söyle, güller açılsın, Hasretimiz son bulsun mutlu yıllara. Bahçemizin kokusu arza saçılsın, Düşelim ay yıldızlı kutlu yollara. O kutlu yollar ki; beklediğim iz, Umudumu yaşatan kutsal hikâye. Bin yıl geçse aradan beklediğimiz, Beni ben yapan gerçek , o büyük gâye... Enver Özçağlayan |
Çok güzeldi,çok acıklıydı,çok doğru,
Allah razı olsun
sevda ve özlem vardı,
Hakikat vardı
o çok güzel yüreğine sağlık Üstadım
ders vericiydi,akıcı anlamlı
düşündürücüydü
kutluyorum Dualarımla selamlarımla