B e y i n fırtınası bay/anı haritadan silerken...eksi(k)lerini topluyor gün eylülün sulu gözlerini silerken... güneşli mavi kentten göç eden düşlere dudak payı bırakmıyor hüzün… -çalınan neydir zaman nefesin yettiğince- aynadaki gülüşü bir çırpıda siler atarsın elinin tersiyle… emir kipine amade beyin fırtınasında sürüklenen anılar sızmasın diye çatlaklardan acıları yamarsın… ıstırapla inleyen ıssız nağmelere vururken mızrap paslı hayallerin telini koparıp atarsın... koşar adım gelen terli yalnızlığı gülerek karşılarsın yüzündeki maskeyle… öylesine katılarak öylesine kahkahayla gülersin ki sırrını gözyaşıyla örten ayna parçalanır suskunun rezonans sesiyle… Aslı Aydın |