sen, sen sevgili
katl-i fermanımı destan,
çorak topraklarımı gül, gülistan eyleyen,
ruhumun tensel fıtratına geç kalmış bir zulümsün.. zulüm


doğmak,
ölüme nasıl koşar tanrım..
hangi nefes ihanet eder geceye
biraz katilim.,
evet katilim biraz eceline susamışçasına,
katliyim katli düşlerimin yanıp, tutuşurcasına


sus.. sus deme bana tanrım
sustukça, susadıkça bilmez misin
kanarım saçlarımın buğulu gölgesine
gölgesi ki,
canhıraş bir dile düğümsenmiş nar-ı kızıl


tebessüm eyle,
eyle bir tebessüm fani yakarışıma
gülümseyen seyrandır, meydandır varlığın
varlığın ki, boynuma dolanan sorgusuz sevda


şimdi, sakla beni tanrım
yerin katmansız tam da yedi kat dibine
sakla bu zulmün katransı zulmetinden
sar göğünün har kafesine, nefesine
erememektir üşümem, çıplaklığım bahane...

~°~
~°~
~°~




.