Yetimin Feryadı
Gözlerinde hüzün, yüreğinde yalnızlık,
Yetim küçük bir çocuk, dünyaya bakar bir köşede. Anne kokusu özlemle sarar her yanını, Babasız, anasız, yalnızlıkla boğuşur gecede. Sokaklarda yitik, kimsesiz bir hayat, Çaresizlik içinde adımlarını atar. Dostluk, sevgi uzak, yıldızlar bile kayıp, Gözyaşlarıyla yıkanır her gece yastığı. Yetim çocuğun yüreğinde umut kırıntıları, Gözlerinde hüzün, ama içinde bir volkan. Belki yarın, belki bir gün, derdi hafifleyecek, Belki bir el uzanacak, yeniden güneş doğacak. Ama şimdi, sokaklarda sessizce yürür, Gözlerindeki hüzün, kimseye anlatılmaz sırlar taşır. Yetim çocuğun yaşamı, bir dramın öyküsü, Ama içinde umut, yeniden doğmanın müjdesi. Bahadır Hataylı/28.0132024/ 01.07 |