Koygun Acılarbak! baharın gülü solmuş erik çiçeklerinin açma telaşı minikti yüreği çalı kuşlarının ellerimin bu kaç kanaması daha bir kötü bakıyor şu köy dallaması ökçelerini eğmiş paytak ördek gönlümün kabadayısı... bitiyor; karşıdaki gül hatmiler bu kese kâğıtlarına giren vurdumduymaz kirazlar bu ala yeşil bağbanın son elmaları/ bak yüzü kızarmış gelgit zamanların ekşi gündüzlerdi ardına bakınca güzün önden gidince hüzün garip akşam ayinleri çöl kuşları çoktan uçtu kalbe ziyan ülkesine gözlerimde o bitmez koygun acılar... gidiyorum! arsızlar ülkesine bu nefes tonlaması bu dilimin ayarı perdesiz camlarım kırık dökük duvarlar bu koygun acıların salvosu.... iki sigara arası/ |