kısık göz
ben, her zaman,
yaprağından kopan bir yağmur tanesine, dilini bilmediğim günlerin keşkesine inandım, gerisini ışıtmadan karanlık olur ise, inanırım işte o zaman, her şeyin beni doğurduğuna, sonradan hatırladığım ne varsa, hepsini unuttum, susuz bir yaz günü, dudağım çatlarken kelimelerden, ben hep ağladım, herkes gülerken, şimdi ne erken ne geç bir saat, kıyıya vursa da bedenim, yalnızca üstüm kuru, gözlerim ıslak. |