sizler korktunuz,
dinlemekten kalbimin sızlamasını,
nasıl da tel tel kanat çırparken çırpındığımı,
bunca ses varken çığlığımı,
kadife bir divanın üzerinde,
bacaklarım titrerken soğuktan değildi,
şimdi, bunca yıl korktuğumdan daha çok,
bunca olmadığından daha yok,
gözlerimin önünde yıkılan evlerden,
daha çok yıkılıyorum,
kendimi vuruyor gibiyim bir meydanda,
bir sızının içimi parçalayacağından habersiz,
kimsesiz, sessiz ve evsiz,
o evlerden atılan çığlıklardan,
kendi gözümün denizinde boğuluyorum,
yakama hangi fotoğrafı assam,
kendimi buluyorum,
şimdi, şu an,
elinde bir dişli çarkı ile var olduğum,
kızdıkça sırtımda yük bulduğum o kader,
sesin ardında, kulaklardan uzak,
sessizce ölüyor,
içim ölüyor,
kızdığım ölüyor, korktuğum ölüyor,
ve ben dışarıdaki hayata rağmen, ölüyorum.