Ömrünü, İman, islam yoluna adayanlar,
Ruhlarında, daima ayrı bir zevk duyarlar.
Rengarenk duygularla, rüyâlara dalanlar,
Karanlık geceleri, gündüz gibi yaşarlar.

Semavat pırıl pırıl, sonsuz ilmin hecesi,
Bitmeyen hülyaların, büyülü bilmecesi.
Esrarengiz nimettir, gündüzüyle gecesi,
Sır dolu ma’nâ ile, tefekküre koşarlar.

Kuşlar cilve yaparken, yaprakta hazan olmaz,
Sonsuzluk bestesiyle, müjdeler yalan olmaz;
Bahçede gül açarken, bülbüller nalan olmaz.
Şen - şakrak hissiyatla, kuşlar gibi uçarlar.

Her mevsim bir bahar, her nağme bülbül’ün sesi,
Bu tatlı rüyâda, her taraf Cennet bahçesi.
Sanki susuzluğu gideren, kevser çeşmesi,
Gezdikleri her yerde, çiçek gibi açarlar,

Aşkın sarhoşu olup, kadehleri atarlar.
Sonsuzluk bestesiyle, kalbi - rûhu sararlar;
Renk renk râyihalar, etrafa koku salarlar,
Ebedi bir ışığın, gölgesinde yaşarlar,

Doymazlar...Ab-ı kevserden, içtikçe içerler,
Rûhu saran esintiyle, kendinden geçerler...
Aldığı her hazda, yeni başlangıç seçerler;
Sonsuzluğa gitmek için, Dünya’da yaşarlar.

Her akşam bir müjde, bir mesaj var ötelerden,
Cennet bahçesinde gezer, oldukları yerden.
Pervaz edip uçarlar, her sabah bahçelerden.
Ömrünü Hakk yoluna, feda için koşarlar,

Kalplere akan ma’nâlar, sevdalara tutkun,
Nurlu geceler, gündüzler, abidlere meftûn.
Yutkunup durur yüreği, edebinden suskun,
Rahmet damlasıyla, gözyaşı olup akarlar.

Artık her mevsim bahar, her ses bülbül’ün sesi,
Bu görülen rüyâlar, bir sonsuzluk bestesi.
Kalblere doğan müjdeler, kurtuluş müjdesi,
Kurtuluş mujdesiyle, sonsuzluğu yaşarlar.

...andelip...