İSTANBUL SEN KOKAR
İstanbul kokar buğulu bakışların
Bir bardak çayın deminden rengini alan saçların İstanbul kokar ellerin Güvertenin en soğuk yanında ısınır avuçların Titrer bir hayalin, peşinden sürüklenen dudakların Ruhunda dört nala giden bir rahvanın Nal sesleri kulaklarımda çınlar Gelirsin diye beklediğim pencere önünü Bir gece yarısı yokluğun sarar Hasretinle çektiğim nefesimde İstanbul sen kokar Hüznün ayak sesleri uyandırır geceyi Biz sızı büyüyüp Düğüm olur boğazımda Gözlerinde Sarayburnu tüter Bir sandal kürek çeker tükenmişliğimize Açılır asumanın kapısı Damla damla dökülen her dizede İstanbul sen kokar Bir şiire yaslayıp sisli gönlümü Ömrümü kimliksiz umutlara sığdırırım İstanbul sen kokar Ben senin kavillerine sarılırım Arife Özden |
Tebrik ederim.