BİR ÖMÜR YETMEZ
Yüreğinin bozkırında kanat çırpan
minik bir serçeyim ürkek ve telaşlı gözlerinin kıyısında nefeslenirim kollarında huzura erer sesinden beslenirim Bir an olsun düşmez aklımdan hayalin bakışlarım yıldızlarla süslü geceyi andırır sevdiğim ömür yetmez anlatmaya içimde çürümeye yüz tutan çiçekler canlanır Varlığınla şenlenir gönül yuvam ölümün kaç rengi gizli yokluğunda sensiz saatler yetim her lahza yara bir ömür yetmez sevdiğim seni yaşamaya Arife ÖZDEN |
Ve peşi sıra özlem tutup umudun yakasından yaşamı sürüklüyor
Özlem içindeyken
Sevgilinin varsıllığıyla yaşamın renginin nasıl değişeceğine dair şiirinizi tebrik ederim....