VUSLAT MEVSİMİ
Abıhayat içtiğim sözlerinden
Gönlüme konan huzur kuşum nerede Kanatlarından taşan Binlerce tohum filizlenirdi içimde Tebessümün gözbebeğime yıldızlar taşıyan muzip çocuk Henüz mevsimi değil nereden çıktı bu yolculuk Boynuma muska diye astığım resimlerin Bir kor gibi yakar tenimi Yakamoz düşer izlerine Payıma kaç Asırlık hasretin kalır. Hicran kuyularında demlenir gönül Köhne duvar diplerinde gölgen Her çizgimde adın yazılı her beyazımda bir hatıran Söyle bana kehribar kokulum vuslat mevsimi ne zaman Ömrümün ilk çağlarında rastladığım Gözlerin gönlümün lebideryası Bin kelimeye sığmazken bir dizede esrarı Bir ritim eşlik eder kırlangıçların yasına Nasıl hayran kalınmaz göç ayini dansına Arife ÖZDEN |
kalemine sağlık canım
sevgilerimle