GeçmeyenToparlanıp kendimden, sığındığım türküler vardı. Onca boşluğu çekip çeviren annem gibi. Kum saatlerinin bitimine denk gelen oyunlardı Koynumda saklanan beceriksiz çocukluğum Oysa ben büyümeyi hiç öğrenemedim Kurumsal adıyla asıldı yaşım boynuma Yaşadım sandılar onca acının ardında. Anlatıları vardı insanların Belli bir anlamın ortasında Güneşi toprağa serip ısınan Sevdaları yağmura inanan İnsanlar Hünerli bakışlarıyla kırılgan Hani bir kıymık batsa gülüşü kanayacak Kendini tamlayıp kendinden kaçacak Göğüs boşluğumda köhne bir evin kokusu Sıralı sırasız ölümlerle çatlayan duvarlar Çocukluğumu bıraktığım askı Çürüyen sandelyenin korkusu masanın ardında Suyun sesine yalvaran kurak toprağı bahçenin Ve içimde mutsuzluğu herşeyin... 2024 |