Çıngıraklı Düş
O gece bulutlu bir sabaha uyandı
Uzak ve ilginç şeyleri düşünerek Gözleri tavana çakılı bekledi Hiç anlamı yokken üzüntü duydu Ve birden tüm zamanı geri almak Acılarını derin çukurlarda yakmak istedi Uzakta ki insan sesleri Kalabalığa ve karmaşık çığlıklara dönüştü Histerikli düşüncelerde kaybolacaktı sanki Çapraşık duygulardan bir çıkış aradı Düzlüklerle çevrili ovalarda yürümeyi Hayalini kuvvetlendirsin diye Gülümsemeyi dahi düşündü Yer-yer yükselen tepeleri Sevimli ağaçlarla giyinmiş Yeşil toplulukları geçti Kuşları, toprağa serilmiş çiçekleri Ardıç kokuları içinde selamladı Birden pencereye ilişen gözleri Onu sersemletmiş Bitkin bir sesle uyarmıştı sanki Bütün olup bitenler burada kalsın dedi Doğruldu ve yürüdü... Trabzon / 2020 |