ÇIKMAZ
Navigasyonların ters istikameti gösterdiği yöne doğru koşuyorum ruhum yarı çıplak...
Nikahı kıyılmadan şahitliğini yaptım anlamsız bir paradoksun... İzole edilmişim yüksek radyasyonlu baz istasyonlarıyla... Çürümüş ipeksi güvercin kanatlarım çaresiz kaderin gölgesinde... Talip oldum her vakit türbülansa girmeye aday, tehlikeli uçak seferlerine... Kötürüm bir hasta tebessümünde... ...ve nazara bağladım her müsabakada geriye düşüşümü... Bir ormanın en tembel arı kovanında kalmış hislerimin iz düşümü... Yüreğimin buğulandığı... Tenimin ürperdiği... Bilimin, hurafelerle cilveleştiği yerdeyim... İbrahim Halil MANTIOĞLU |