Tren garında bekçi idi babam
Geceyi beklerdi
Alt rütbeli üniforması ile
Babası hiç eve gelmedi
Doğduğundan beri
Tırnakları ondan hiç uzamadı
Tırmaladı bütün gidişlerini trenlerin
İple doğmuştu
Boğazında bir düğüm
Babasız büyüyen bir çocuk
Ne zor nefes alırdı
Büyüyünce hissettim
Seni çok sevdim
görmediğim
akif tütüncü




Duydum ki çok yaram varmış diye istemiyormuşsun beni
Oysa her yaramda farklı çiçek açıyor
Sana doğru
O kadar sen kokuyor ki her yaram
Gittin beni benle bırakıp
Çok ahşaptı evim
Babasız büyüyen babanın babasız büyüyen çocuğu
Ne kadar tamir ederse o evi
Bende o kadar tamir ettim
Duydum ki çok yaram var diye istemiyormuşsun beni
Oysa yaramla ben çok farklı
İkiz kardeştik ötekilerle
İsmim Akif gözükse de
Abuzer’dim
Zülfikar’dım
Hrant’tım
Hep ötekilerin şiiri oldum
Sünni idim ama Aleviydim
Elime belime dilime sahip oldum
Türk’tüm ama Kürt’tüm
’’terk etmedi sevdalar beni’’
Ermeni’ydim
Sarı gelindi en sevdiğim türkü
Ey babamın öpemediğim eli
Annemin yaşayamadığı hikayesi
Anneanne karnında doğuramadan ölen çocuğu gibi
Ben doğmadan öldüm sen gidince

akif tütüncü

senin için çok şiirler yazdım
en çokta
,’’bu kadar güzel gülünmez ki’’
cümlesini senin için yazamadığıma üzüldüm
kalbimde bütün acıları yaşadım
bütün kelimeleri döktüm alkole
çok sarhoş oldum
çok yerlere düştüm
ama’’ güzel kadın’’
’’bu kadar da güzel gülünmez ki’’
her yere düştüğümde
başımı koruyan yastıktı sevdan
ben seni çok sevdim
ellerim eller insiz çıplak
kalbim daha ne kadar atar bilmiyorum
biliyor musun
kalbimde atan yaşanmamış bütün hikayelerin sahibisin
ben senin çocukluğunu tanırım
ben senin büyümeni tanırım
ben senin saçının beyazlamasını tanırım bensiz
eksikliğim
akif tütüncü





ortaokuldaydık
Kalbimde kırmızı gülün dikeni
Kanıyordum içten içe
Diz kapağı yaralı çocuklar bilmez ki
Sevda nasıl söylenir
Duttu içimde
En sevdiğim tatlı
Meyve olarak sanılsa da
Meyveler olgunlaşmadan dökülmez ki yere
Ayakkabımda ki eskilikle
Ne çok indim yoluna
Bir sevda falı tuttum içimden
Sonu ayrılık
Bildiğim halde
Beyaz sayfalardaki şiirleri serdim yoluna
Okulda benden daha başarılıydı
benden daha başarılıları sevdim ömrüm boyunca
nedensiz
Kaybetmeye alışmışız ondan mı acaba
Güzelin yüreğine çıkmak zordur
Çok ustalık gerekir
acemiydim
Terk edilmekti ustalığım
Bodrum da gizli gizli birinci sigara içerdim
Yeşil parkada kaybolduğum yıllar
Irmak ben
Deniz sevgili
Çağlardım
Yeşilyurt lisesinin içinde
Gezerdim sokağında
Bir davanın içinde olduğumu sansam da
İki davanın aşkı inmiş bilmeden ömrüme
Evlere bomba atılan yıllar
Bombanın parçaladığı bedenler
Parçalanan hangi tarafım
daha acı verdi bilmiyorum
Biri davam
Diğeri aşkım
Duydum ki Deniz ipe asılmış
Kırmızıda dolaştım
Sevdiğimin saçlarındaki kırmızı kurdelede
annenin damarlarındaki akan kırmızıda
O gün anladım
Yaşamak için kırmızı gerekir
akif tütüncü