Halk Edebiyatı
Türklerin XI. yy'dan başlayarak yurt edindikleri Anadolu'da sözlü geleneğin bir devamı olarak günümüze kadar sürdürülen sözlü edebiyata, "halk edebiyatı" adı verilir. Kaynağını geleneklerden, halkın kültüründen alan Halk Edebiyatı, İslamiyet öncesi sözlü edebiyatın uzantısıdır. Halkın duygu ve düşüncelerini, yaşama ve dünyaya bakışını yansıtır. Dil, biçim, konular, duyarlıklar bakımından halk kültürüne sıkı sıkıya bağlıdır.

Halk Edebiyatı’nın Genel Özellikleri:
-Dil ve anlatımda süslü söyleyişe yöneliş yoktur. Genellikle yalın anlatım kullanılır.
-Halk Edebiyatı ürünlerinde söylendikleri, yaşatıldıkları devir ve çevrenin yaygın Türkçesi kullanılmıştır.
-Halkın içinden doğan eserler, konu, tema ve duyarlık bakımından halkın hayatına sıkı sıkıya bağlıdır.
-Aşk, doğa, ayrılık, özlem, ölüm, din, tasavvuf konularının yanı sıra toplum hayatını ilgilendiren sorunlar da işlenir. Biçimden çok konuya ağırlık verilmiştir.
-Şiirler işledikleri konuya göre güzelleme, koçaklama, ağıt ve taşlama, ilahi… gibi adlar almışlardır.
-Şiirlerde koşma, türkü, mani, destan, semâî… gibi değişik nazım şekilleri kullanılmıştır.
-Halk deyimlerine ve güzel halk söyleyişlerine yer verilir.
-Şiirlerin başlığı yoktur, Nazım şekilleri ile adlandırılır.
-Genellikle yarım kafiye kullanılır. Daha çok redifle ahenk sağlanır. Kafiyenin yanı sıra “ayak” da söz konusudur.
-Halk edebiyatında nesirle oluşturulmuş zengin bir edebiyat geleneği de bulunmaktadır. Nesir örnekleri arasında halk masalları, halk hikâyeleri, efsaneler, atasözleri, deyimler, halk tiyatrosu, bilmeceler, fıkralar sayılabilir.
-Halk edebiyatı gözleme dayalıdır. Benzetmeler somut kavramlardan yararlanılarak yapılır. Sözü edilenlerin hemen hepsi gerçek yaşamdan alınmadır.
Halk edebiyatı, ortaya konan ürünlerin gösterdiği biçim ve içerik özelliklerine göre üç bölüme ayrılır:
1) Anonim (Ortak) Halk edebiyatı
2) Âşık Edebiyatı
3) Tekke (Tasavvuf) Edebiyatı

Şimdi uyarlayalım birbirine:
Ne desek az;
He canım,
Sen getir üstünü...

lütfen gecede loja da şiiri kraliçe tacı ile görmek istiyorum
çok sendi ve çok enfesti
ve en çokta ruhun billur ahenginden raksı endamlardı


şiirdi
güzeldi
bir zerre çöllerde bir damla kana kana içilen suydu
karıncalar koşun koşun ağızlarınızı açıp kana kana için miski zemzem ruhu




sevgimle Tüya hemde bissürü bissürü

Şairin biri şiiri ve aşkı;
Keman telinde yürümek olarak inlemişti,
İyi bir anlatı

Kalem ve yürek güzel

Kutlarım Şair.