1
Yorum
13
Beğeni
0,0
Puan
541
Okunma
bir ağaç devrilir ormanda
bir çekirdek yerini ararken
eros’un attığı ok
gelir vurur bir meczubu
durup dururken
Perihan abla zarif kadındı
çok insandı
kolları gökyüzünü kucaklardı
kötüye bakar kör
sevgiden başka dil bilmezdi
ölmeseydi kalkıp çişini yapacaktı
rüzgara çamaşır asacaktı
su verecekti çiçeklere
kiminin toprağını değiştirecekti
tutup çenesini bağladılar
saçlarını sarkıttılar göğsüne doğru
ilk kez tanıştı beyazla
yıkayıp kefenlediler
hayalleri sığmadı tabuta
cenaze töreninde toplandık üç beş kişi
aramızda yatıyor ölü
henüz soğumamış bedeni
belli ki pişman öldüğüne
bir ölüye bakıyorum
bir de sana
yüzüne bahar yürümüş
korkuyorum
öyle içten gülümsüyorsun ki
bana tutup yaşamı sevdireceksin
Şiirin sahibi
Cevap Yaz