Cenazede aşk
bir ağaç devrilir ormanda
bir çekirdek yerini ararken eros’un attığı ok gelir vurur bir meczubu durup dururken Perihan abla zarif kadındı çok insandı kolları gökyüzünü kucaklardı kötüye bakar kör sevgiden başka dil bilmezdi ölmeseydi kalkıp çişini yapacaktı rüzgara çamaşır asacaktı su verecekti çiçeklere kiminin toprağını değiştirecekti tutup çenesini bağladılar saçlarını sarkıttılar göğsüne doğru ilk kez tanıştı beyazla yıkayıp kefenlediler hayalleri sığmadı tabuta cenaze töreninde toplandık üç beş kişi aramızda yatıyor ölü henüz soğumamış bedeni belli ki pişman öldüğüne bir ölüye bakıyorum bir de sana yüzüne bahar yürümüş korkuyorum öyle içten gülümsüyorsun ki bana tutup yaşamı sevdireceksin |
Gülümseyen biri aşık etmese de çiçekler açtırır ruhumuza..
Sevgilerimle