bazı hayatlar
bazı aşklar
umudu yok etmek için varlar
bunu da öğrendim

ellerimi arıyorum bir yangının içinde
çığlık çığlık susarak
hayretle geçiyorum dünya evinizi
çok yoruldum insan olmaktan
kendim çözemiyorum kendimi

bak güzellikler kuşatılmış
parsel parsel bölüşülmüş mutluluk
yaşamak unuttuğumuz bir yalan
dağılmış tesbih taneleri gibi
durmadan eksiliyoruz

önce bulutumuzu çaldılar
sonra gökte uçan kuşumuzu vurdular
hiç sevmemişlerdi ormanları
tahammülleri yoktu özgürlüğe
gölgesini şeytan zanneden adamlar
bir gece yarısı yaktılar bizi

her sabah bir çoçuk daha
uyanır bir karanlıktan bir karanlığa
oyuncağına kan sıçramış
öldürür düşlerini gözyaşlarıyla

kalbimize sığmayan o dev kahramanlar
eşkiya soframıza çöktüğünde
korkudan kör oldular
telaşla sakladılar seslerini
öyle tiksindim ki gördüklerimden
yarın olmasın istiyorum
ey hayat müsaitsen gel yen beni