istikrarlı. kritersevemiyorum. ben. kalbi kırpılmış kokusuz bir fesleğenim Martha dışarıda unutulmuş cansız bir yara hiçbir zamanım. yeteri kadar yok şekilsiz bir kanatsızım değerlerim. sağanak ve rüzgarlı annemin. beni hep yanlış anlaması kadar tatlı ve yorgunum babamın rüzgarı gibi gereksiz sevemiyorum kendimde olan şeyleri basit bir doğurganım sadece bilindik ve yabancı dilimde adını bilmediğim bi çukurluk. içinde nane fidanları hep burnumdan geliyor dağınık toplu şeyler koyu ve turuncu halının üzerinde susuz bir desen gözlerime doluyor tozlu raflar ahşap hüzünler ciddi bir şekilsizlik bu. sevemiyorum dedim ya. Martha annemin habersiz çıkıp gelmesi kadar yokum bu dünyada var olmak için anahtarını çeviriyorum kapılarımın kimse yok muuuuu diye bağırıyor ciğerlerim kurumuş ve kan bağlamış kış reçelleri gibi. midemin üzerindeki yalnızlık susmak bilmiyor kasımpatılarım ise konuşmuyor artık benimle yeni aldığım pencere önünü sevdiremedim hiçbirine başım çok ağrıyor Martha annem şakaklarımı seviyor bir bir kendimde olan şeylere rağmen ... |
Belki de kendimi en çok yakın bulduğum yer burası...kendimi bulduğum, suskunluğumu bıraktığım...tıpkı kalbimi bıraktığım gibi...
ruhunu sevdiğim, ne çok şiirsin sen❣❣