BIRAKTIM ÇOKTAN
Ben şiir yazmayı, çoktan bıraktım
Okuyup, yazmaya, hal koymadılar Şan ile şöhretten, her dem ıraktım Derdim anlatmaya, dil koymadılar Dünya sahnesinde, nefsimle piştim Yolum Hâkkın yolu, menzile koştum Şu seller misali, coştukça coştum Hedefe varmaya, yol koymadılar Duygumu yitirdim, taşa dönüştüm Vicdanım karardı, kalmadı rüştüm Bir an sevmek gibi, gaflete düştüm Öpüp koklamaya, gül koymadılar Hele bakın şimdi, kim kimden emin Doğrudur tespitim, ederim yemin Güven yok sizleri, ederim temin Yaslanacak omuz, sol koymadılar Ahir-i zaman bu, işin doğrusu Kimsenin, kimseden, yoktur korkusu Kana kana içsen, aşk dolu bir su Ne dere, ne nehir, göl koymadılar Ehil olmayanlar, tuttu yapıştı Yandaş olan, yandaşıyla, öpüştü Torpille, hatırla, herkes kapıştı Bize de, bir küçük, rol koymadılar Her gün el açarım, bakıp semaya Hayranım ben, yüksekte ki hümaya Lüzumsuz benzedin, bir ulemaya Şu dertli sazında, tel koymadılar Aşık LÜZUMSUZ Sadık DAĞDEVİREN RÜŞT: Erginlik, olgunluk |
Derdim anlatmaya, dil koymadılar...
Siz yazmaya devam edin şair.