ÖMRÜN SON ÇEYREĞİ...Şiirin hikayesini görmek için tıklayın Benim bir rengim yok artık aslında yokluğun muadili olsam bile bir ömür varla yok arası neyse dilemması şiirin bilip bilmeden sevdiğim varsa yoksa dilaltı şiirlerim… Ah, nüktedan imgeler tutulmuş nutkum Arazı yüreğin Arazisi sevginin Nemalandığım düşlerim Ve lanet olasıca dinmeyen insan sevgim Göğsümde devasa bir arazi Kurda kuşa yem olmamak adına Yüreğimde engin bir dehliz Karanlığın ışığında kaybolmaksa Eğer ki işin raconu… Kısa kes, be muallim İndinde yüreğin Daralan nefesim Hınca hınç sevgim Ve nefretim nefsime Ölümüne sevdiğim Ölümsüzlük ki neyime? Mizacı günün Varsın miadı dolsun ömrün Muteber bir şiir yazmanın peşinde Kaçıp da kovalanası mevsimin nüktesinde Sızan kalemim Sızan hüznüm Devasa bir girift Şehrin eşiğinde Dev bir asa elimde Kalemse muhabbet ehli Münferit olan o tek hece: Aşkın kudreti Havsalamdan taşan Hazinemse yürek sandığım Sanıp sanmadığım ne ise Sevgiden medet uman seferi yüreğim Ve delişmen mizacım Tetiklenmiş kalemin Şafağı bir kere attı mı gecenin Sancağımı diktiğim Asla edinmediğim bir peçe Perçemime yağan yıldızlar Baş koyduğum hayatta kim ise artık Neyi umursar? Neyden ibarettir mabedim Meylettiğim ölüm Mealim sevgi diye yitip gittiğim Ömrün son çeyreği Yarıladığımdan da fazlası Kaybettiğim bir cihan harbi ki Şükür ki terki cihan Şükür ki telaffuzu imkânsız bir yalan Hançerlendiğim sırtımdan Sınır aşımı Doz aşımı Mihenk taşı Yadsıyamayacağım kadar çok acı… |
Sevgiler