aNNe SeSLi YaNıMı GüLüŞLeRiNDeN VuRDuLaR "aNNeM"ey ruhum dudaklarımda sevgi zulamdan aşırdığım cümlelerle " merhaba" demek isterdim bugün de sana çocuksu üryanlığımla yazıyorum bu şiiri ürkek ve kırılgan bir serçenin pencere pervazında yalınayak duruşu gibi inan günah çıkardığım falan yok "bağışla " ... ey kendim papatya gülüşlü saçlarıma çocuk sesli ölümler ilişmiş katilleri benmişim gibi kırgın ellerimde biriktirdiğim masum ahlarla gülemiyorum turkuaz sevinçli mevsimler çizdığim göz bebeklerime kanlı gömleğinde evlat kokusu arayan annelerin çığlıkları sığmıyor artık heyhat babadan yadigar gözlerimi gökyüzü boyunca güldüremiyorum topyekun bir yenilgiyle rayından çıktı dünya tek kurşunluk yaşa ermiş bütün insanlık hüznü ne vakit ağırlasam yüzümde hüsran gömleğini giyiyor gamzelerim gülmeyi unutuyor kendimden vazgeçiyorum ey aşk sen korkma kıyamam kederi senin yüzüne kondurmaya hüznümü ağzımda kanayan cümlelere emanet edip seni sevgiyle bağrıma basıyorum şimdi sussun herkes eli kanlı cellatlar yok etmeden evreni sevmeyi yeniden öğrenelim nagihan |