Bak görüyor musun yine sana geldim.
Tükenmiş benliğimden umutsuzluğumdan,
Zifiri karanlıkta üşüdüğüm gecelerimden.
Yalın ayakla yürüdüğüm parke taşlarından.
Düşe kalka düşe kalka sana geldim.

Neden geldin, alışmıştım sensiz yaşamaya.
Yıllar önce kurban etmedik mi birbirimizi.
Ne değişti de çıkıp geldin öyle bir anda.
Sensiz nasıl tutunduğumu görmek için mi
Düşe kalka düşe kalka tutunmaya çalıştım.

Anlatayım sana nasıl geçirdim sensizliği.
Bizi biz eden kasabayı terk ederek başladım
Karanfil kokan sokaklarımızı caddelerimizi
Güneş diye seni gördüğüm penceremi
Seni ile beni biz eden o mahallemizi
Hepsini yüreğime gömdüm de gittim.

Çünkü gidersem unuturum dedim kendime
Ama düşündüğüm gibi olmadı unutamadım
Gittiğim gün anladım ama geri dönemedim.
Hangi yüzle dönecektim ki terk etmiştim
O prangaların vurulmadığı o kasabamıza

Oysa kadar da temiz sevmiştik birbirimizi.
Çok sonra anladım ama birşey yapamadım.
Çünkü yüreğimiz gurbetti, bizde yabandık.
Evimizden kasabımızdan hayli uzaktaydık.

Sen farklı bir seher yelinde yaşıyordun
Ben ise farklı ayazda yaşıyordum gurbeti.
İkimizde çok uzaktaydık birbirimizden.
Ne ben sana koşabildim, nede sen bana

Zaman geçiyordu, ben ise savruluyordum.
Rüzgar bir o tarafa bir bu tarafa sürüklüyor.
Çok üzüyordu yüreğim, belki sensizliktendi
Bilmiyorum karanlık gecelerde insaf yoktu.
Parke taşlarında vicdan yok hayli soğuktu
Yalın ayaklarla kanlar içinde yürürken.

Yoruldum taşıyamadı bedenimi dizlerim
Düştüm bir köşe başında, belki son nefesim
Gözlerim karardı kalp atışlarım hızlandı
Uzaklardan gelen ayak sesleri duyar oldum
Kurtuldum dedim merhamet yetişti dedim.
Bilemedim gurbette merhametin geçmediğini
Bizim o küçücük kasabamızda geçtiğini

Görenler geldi, sonra bir bir iki iki üç üç.
Gözümdeki acıları görüpte geldiler sandım.
Merhamet edecekler, halime acıyacaklar.
Öyle düşünüyordum, biz öyle yaşadık
O kirlenmemiş, saf temiz kasabamızda.
Fark ettiğimde çok geç kalmıştım.
Gelenlerin hepsinin aç çakal olduğunu.

Elini tutmaya utandığın artık paramparça.
Her tarafı kan her tarafı yara bere içinde
Kirlenmişti saçlarını taramayı hayal ettiğin
Bedenim çıplak gözlerim yaşlar içinde..

İşte o gün öldüm cenazeme kimse gelmedi.
Sen gelirsin de kirlenmiş bedenimi sararsın
Diye gözlerim arar oldu seni caddelerde,
Gelmedin gelemezdin habersizdin benden

Sonra bayılmışım hastane açtım gözlerimi
Kolumda serum baş ucunda ağlayan sen.
Niye ağlıyorsun ki niye geldin söylesene
Gördün işte sensiz beceremedim yaşamayı
Al şimdi mutlu musun bıraktığın eserden.

Geldim diyorsun ya çok geç kaldın artık
Kirlenmiş bir bedenden kırgın bir kalpten
Ne sana yar olacak nede bana yar.
Şimdi var git yolun da bahtında açık olsun
Bende merhametten eser kalmadı.

Yazan: Sinan Toker ( 07/01/1990 ) Antalya