KONUKŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Ne kadar uzun yaşarsan, o kadar belin bükülür, Ömrün kışı yaklaştıkça yapraklar bir bir dökülür. Her doğan boyun eğerken yaradanın kararına Toprak alır paresini, hasretle basar bağrına... Günahıyla, sevabıyla kabûl eder evladını Her gelene kucak açar, sormaz na’mını, adını...
Bin parçaya bölünecek yüreğin
Her parçası ayrı dağ da kalacak Yıllar sonra başta gelen dileğin Bir dostun yüzünü görmek olacak... Yüreğinde öksüz kalacak sevgi Özlem’in olacak küçük bir ilgi Kaderin elinde koca bir silgi Ömrünü silmekten yorulmayacak... Çalınacak kapın bir gün vakitsiz Bir konuğun gelecek müsâdesiz Dudağından dökülecek, yoksa siz? Karşıdan bir cevap duyulmayacak... Nûriye Akyol Görsel alıntıdır. |