devrik. sardunyaağzım. göğün en yüksek katı kenarlarında karanlık çiçekler yutkunması zor bir koku sadeleşiyor kış günleri sıcak ve beyaz dışarıda ahlaklı bir soğuk üşümek. esrarengiz geliyor duvarda hüzün duyguları dünyanın oturuşunda yaygın bir sabahüstü ayaklarım vurgu yapıyor bir semendere mavi bir çağa bedenim bu dünyaya yabancı iskeleti çürük. sebepsiz bir fani uykusundan uyanan bir fotoğraf karesi. hayat baktıkça gülümsüyor bilgece uzanmış siyah giyimli ağaçlar gibi gözümde o son karanlık mezar taşlarını düşünüyorum yüzüme uzanmış sardunyalar. bilinci kapalı ayak bileklerimde toprağın insanları gökyüzünü parçalara ayırıyor içimdeki lacivert cılız bir bulutun yüreksiz yağmuru ağzımdan sarkıyor sağır bir kuş ayağa kaldırıyorum bütün masalları sınırsız bir uğultu nefesimde dünya kadar seviyorum devirdiğim ölümü ... |
Bütün ideolojileri çürüten
Fosforlu gecenin kaldırımlarına oturmuş ağlayan
Ölünce bütün günahlardan arınan Kleopatra '
Bende bir şiir ile eşlik etmek istedim bu güzel şiire..
Tebrikler şaire..