sargı bezi
gidersen hangi tutkuyu öldürecek bahar
ıslanmışlığı gözlerimin yalnızlığından sende sevdim kadınları solgun bir deniz maviliğinde dalgaları hapsolmuş bir kıyının uyuduğu gözlerin yurtsuz bırakıyordu üşümüşlüğümü. vakti beklemek gibi dağları anımsamak yurtsuzlukta her yabancı kükürt gibi solduruyorsun göğümü çamurda düş kurmak gibi öz vatanını garipseyen tarla kuşu konuyor göğsüne kelebek yoksunluğunu yaşadığım gülüşlerle çözmek güç artık bilmeceyi sığıntı durmak gibi gecede gözlerin |