Yüreğime kendimi hapsediyorum,
Duygularım prangasız, tutkulu bir mahkûm,
Tövbelerin pişmanlığında,
Dudaklarımda adını sayıklarken,
Gözyaşlarımla ıslanan şiirlerim sessiz.
Yaralarımı tuzla ovalıyorum yine.

Gülüşünün karşısında sözcükler ne anlatabilir?
Sükûtun derinliklerinde, düşlerin eşiğinde,
Her harfi yanıp sönüyor…

Özleminle yorgun düşmüş kirpiklerim,
Beklemekten vazgeçmiyor seni,
Özlemin içimdeki yangını körüklüyor,
Gülüşlerin gözlerimin hüzünlü sularına değince,
Heyecandan kalbim kül olup savruluyor.

Kanatları yorgun kuşlar,
Neden sürekli sessizce ötüyorsunuz?
Pervasız gecelerim, matemimde gizlenip yutkunurken,
Hasretin geciktiriyor baharı.

Kuşanmış kahrımı arz,
Dolunayın hüznü, gülüşlerinin baharında parlar,
Güzelliğinden kararıyor gün.
Ey sevgilim, en güzel duam,
Sensiz zaman kırık bir pencerede sancılanıyor.

Hasretin, tenimle birlikte ruhumu da yakıyor.
Gözlerim, seni ağlamaktan vazgeçmiyor…
Ey narçiçeğim,
Sevgimi görmesen de,
Bil ki, seni sevmekten vazgeçemiyorum.