Zaman
Zaman dediğin şey sevgili,
Birçoğumuz için değersizleşti, Artık ne köprülerimiz sağlam, Ne de yürüdüğümüz yollar. Rüzgârların koynunda savrulurken şimdi, Bu yorgun çağların ortasında Kendimize ne yaptık? Belki bu yüzden üşüdük, Belki bu yüzden yorulduk. Alnımızdan süzülen ter, Gözlerimizden dökülen yaş, Ya İsrafil’in habercisi, Ya da vuslatın ilk işareti… |