"Kardandı sanki mutluluk "


Nagişce

Bugün lapa lapa yağmıyor kar
Inceden Inceye atıştırıyor
Ben ince derde düşmüş
Düş ayazında üşümüşken
Kardan adam yapan çocuk sesleri de yok
Aslında ne çok imrenirdim
Kartopu oynarken karlı pekmez yemeye
Kuzine sobası harıl harıl yanarken
Evi saran kestane kokusuna
Annemin gülüşünü de eklersem muhteşem olurdu her şey
Bir de
Babamın gurbetten dönüşünü bekleyen hasrretimle
Tastamam bacası tüten ev resimleri çizerdim
Mutluluğun göz bebeklerine


Sonra
Bahçemdeki kardelenlere özendim
Minik minik bembeyaz çiçeklerinden taç yaptım saçlarıma
Rhein nehrindeki aksime de bulutlardan duvak
Yazamadığım her şiir için taş sektirdim
Yeşilden maviye çalan sularda
Zaten şair değildim
Bahtıma çıkan bütün kitaplar isimsizdi
Kırmızı kurdeleyle bağlayamadım kelime dağarcığımı
Hapishane kaçkını da değildi cümlelerim
Sadece yüreğim büyüklüğünce özgür bıraktım
Yazmak bana göre içimdeki çocuğun yaşam savaşıydı
El değmemiş sayfalara yüreğimin sesini kazımaktı


Aslında
Hazin bir sona yaklaşıyoruz
Kıyametin alın hizasına bir kaç santim kala
İzahı yok bazı güzel günlerin
Şimdi çok şey değişti
Kestane kokusu da yok
Siyah beyaz resimlerin masumluğu da
Annemin minnacık kalbimi saran kocaman gülüşü
Babamın avuçlarımı dolduran duası da




nagihan