SERZENİŞ
Ne gökyüzü masmavi artık;
Ne yeryüzü yemyeşil... Bir serçenin son çırpınışıydı iki mekân arası... Masallar, daha fazla avutmasın hislerimizi... Bize sadece tek çıkış yolu sundu hayat; Kendi kanatlarımızla açacaktık kafesimizi... Zaten fıtratımızda vardı hüzünlere teslimiyet... Üstümüzde kirlenmiş bir gömlek gibi durdu zaman... ...ve eşlik etti iyilik meleği kisvesindeki günaha boyalı saadet... Şimdi, bu tükenmez sancıyı hangi ayarı bozulmuş terazi tartar bilmem ama... Bakmaya dermanımız yok; Başka açıdan aşka... Dökmeye fermanımız yok; Aşka, acıdan başka... İbrahim Halil MANTIOĞLU |