DUR DEME BANA
Yeter ki sen iste, gelirim elbet
Tek istediğim şey, biraz muhabbet
Aşk kölesiyim ben, ederim hizmet
Dur diyorsun bana, nasıl durayım

Gülüp geçme öyle, yüzüme bir bak
Hayat veren kansın, damarımda ak
Yüreğimi aydınlat, meşale yak
Dur diyorsun bana, nasıl durayım

Şu garip kalbi, kır mı dedim sana
Aşk sarhoşu edip, zulmettin bana
Sana muhtacım, artık anlasana
Dur diyorsun bana, nasıl durayım

Tomurcuk güllerim, açmadan soldu
Soldu gül benzimiz, hazana döndü
Ay ışığı vurdu, yıldızım söndü
Dur diyorsun bana, nasıl durayım

Seven bu gönlümü, matemle boğdun
Aşkla dolu olup, gönlüme yağdın
Bir güneş gibisin, kalbime doğdun
Dur diyorsun bana, nasıl durayım

Gittin gideli, gönlüm oldu viran
Bir gün dönecektir, bu asi devran
Bozuldu yolları, geçmiyor kervan
Dur diyorsun bana, nasıl durayım

Yaşım ilerledi, belim büküldü
Gönülde fidanlar, kökten söküldü
Ağlayarak, yaş gözümden döküldü
Dur diyorsun bana, nasıl durayım

Altmışından sonra, bana dost lazım
İbret olsun size, bu benim yazım
Kırılmış telleri, çalmıyor sazım
Çal diyorsun bana, nasıl durayım

Midayet bakmaz ne suya ne huya
Yaşadıklarımız, sanki bir rüya
Aşk şarabı içirdin, doya doya
Dur diyorsun bana, nasıl durayım
(0940) Mayıs 2011
Şair Midayet Kara