İç sesim soruyor yürek cevaplıyor....

Temasızım
İçim boş
Bomboş
Susmayı öğrettiler
Her anlamda
Boş
Amaçsız
Boşluktayım
Bir yazmak gelir elimden
Onu da dinlemeye aldım
Dinlenmeye
Ruhum mola verdi algılara
Ve bazen
Bir çürük çaput gibi
Yırtıp atasım gelir içimdeki tüm şiirleri

___Duyguların
___Şiirlerin
___Umutların

Ve yorgunluğum
Dizeler düştü
En karanlık harflerde
Eğer yazmak suçsa dedim
Bir dost sesine
Kırın kalemimi
Asın beni dizelerime
Ben böyleyim
Bin şiirlik dize sıralarım
Ve bir şiir için tek dize bulamam
Küser bütün yazmalarım
Ne yapıyorum ben
Adına muhabbet dedim
Temasızım dedim
Bir savruldum ki harf harf
Sorma gitsin
Hey dost sesi!
Orda mısın?

___Anlat yaşadığın temasız hayatını... Kaç beden dar geldi beslediğin umuda?

Dar mı?
Hep bana bol geldi hayat
Dolduramadım
Bir türlü
Hor gördüler
Bir avuç sevgiydi dilendiğim
Bir küçük tebessüm
Yıprandım

___Tamamı ile kırmamayı şiar eden insanların kaderidir yıpranmak

Tamiri güç olmadı yıpranmış zamanlarımın
Yamaladım rengârenk

___Renklerle mi avuttun avunmayan yüreği?

Bir bakıma öyle sayılır
Oysa farkına varmadığım
Alacasına yamalarken hayatımı
Renk körü olduğumdu
Ne kadar yeşil sandım
Doldurduğum anıları
Ya da ne kadar kırmızıydı
Görmek istediğim sonsuzluk
Yok, olurken farkına varmadım
Yok, ettiğimdi umutları

___Yeşilin her tonuna umudunu ekerken... Hasat mevsimi neden kırmızıları biçtin?

Belki bir kıvılcımdı beklentim
Tüm geçmişimi alevlemek istedim

___Bir kıvılcımı alıp evvelini yakarken ebede ışık serpmeyi mi istedin?

Yakmak
Acıtan tüm geçmişi
Acı damarlarımı ezerken
Kan kurudu gözlerimin derininde
Ve farkına vardım
Ne kadar yaksan da
Küllerinde boğulan ben olacaktım
Nefessizim

___Ve mümkünken bir daha küllerinden var olmak…

Gerçeğime düşmeyi bildim
Güne dün kadar düştüm
Şiir gibiydi hayat
Yaşarken gördüğüm

___Belki gerçek dediğin yaşadığın gün düş’tü!

Düş
Düştü gözlerimden kendimi bildim bileli

___Bütün düşler ard arda günlerine üşüştü.

Evet
Gün ateşte yanacağını sanarken
Umudun mavisi
Damla damla yağdı geleceğe
Ateş sustu
Belki de hiç yoktu
Su kadar
Aktı her gün
Ve her güne bir gül düştü

___İçinde filizlenen sevda adlı her gülün ömrü kısacık sürdü ateş içine düştü.

Ateş yok
Yananı küllerine terk ettim
Şimdi bir yudum hayat var parmaklarımda
Tutunduğum her yine benim

___Parmağından hayatı yudumlayan da sensin…

SELMA PEKŞEN