DÜET(Selma Pekşen)Şiirin hikayesini görmek için tıklayın İç sesim soruyor yürek cevaplıyor....
Temasızım
İçim boş Bomboş Susmayı öğrettiler Her anlamda Boş Amaçsız Boşluktayım Bir yazmak gelir elimden Onu da dinlemeye aldım Dinlenmeye Ruhum mola verdi algılara Ve bazen Bir çürük çaput gibi Yırtıp atasım gelir içimdeki tüm şiirleri ___Duyguların ___Şiirlerin ___Umutların Ve yorgunluğum Dizeler düştü En karanlık harflerde Eğer yazmak suçsa dedim Bir dost sesine Kırın kalemimi Asın beni dizelerime Ben böyleyim Bin şiirlik dize sıralarım Ve bir şiir için tek dize bulamam Küser bütün yazmalarım Ne yapıyorum ben Adına muhabbet dedim Temasızım dedim Bir savruldum ki harf harf Sorma gitsin Hey dost sesi! Orda mısın? ___Anlat yaşadığın temasız hayatını... Kaç beden dar geldi beslediğin umuda? Dar mı? Hep bana bol geldi hayat Dolduramadım Bir türlü Hor gördüler Bir avuç sevgiydi dilendiğim Bir küçük tebessüm Yıprandım ___Tamamı ile kırmamayı şiar eden insanların kaderidir yıpranmak Tamiri güç olmadı yıpranmış zamanlarımın Yamaladım rengârenk ___Renklerle mi avuttun avunmayan yüreği? Bir bakıma öyle sayılır Oysa farkına varmadığım Alacasına yamalarken hayatımı Renk körü olduğumdu Ne kadar yeşil sandım Doldurduğum anıları Ya da ne kadar kırmızıydı Görmek istediğim sonsuzluk Yok, olurken farkına varmadım Yok, ettiğimdi umutları ___Yeşilin her tonuna umudunu ekerken... Hasat mevsimi neden kırmızıları biçtin? Belki bir kıvılcımdı beklentim Tüm geçmişimi alevlemek istedim ___Bir kıvılcımı alıp evvelini yakarken ebede ışık serpmeyi mi istedin? Yakmak Acıtan tüm geçmişi Acı damarlarımı ezerken Kan kurudu gözlerimin derininde Ve farkına vardım Ne kadar yaksan da Küllerinde boğulan ben olacaktım Nefessizim ___Ve mümkünken bir daha küllerinden var olmak… Gerçeğime düşmeyi bildim Güne dün kadar düştüm Şiir gibiydi hayat Yaşarken gördüğüm ___Belki gerçek dediğin yaşadığın gün düş’tü! Düş Düştü gözlerimden kendimi bildim bileli ___Bütün düşler ard arda günlerine üşüştü. Evet Gün ateşte yanacağını sanarken Umudun mavisi Damla damla yağdı geleceğe Ateş sustu Belki de hiç yoktu Su kadar Aktı her gün Ve her güne bir gül düştü ___İçinde filizlenen sevda adlı her gülün ömrü kısacık sürdü ateş içine düştü. Ateş yok Yananı küllerine terk ettim Şimdi bir yudum hayat var parmaklarımda Tutunduğum her yine benim ___Parmağından hayatı yudumlayan da sensin… SELMA PEKŞEN |