Bahardı aslında, adımda benim.
Kardelen eyledin, sen ögretmenim.
Sevginle yogruldu, ruhumla tenim.
İlk harfi söyledin, sen ögretmenim.

İlim,irfan sende,asillik onur.
Sende büyük şeref,şan ile gurur.
Sen konuş saatler,zamanlar durur.
İlk ve tek cümleydin,sen ögretmenim

Ayagim yırtıktı,üşürken karda
Sen çıka gelmiştin, en garip darda.
İlim irfan verdin, eyledin fayda.
Yıkılmaz kaleydin, sen ögretmenim.

Şeker şerbet dilin, tatlı söz oldun.
Yüreğe işleyen,derin-öz oldun.
Âmâ görmeyene, gören göz oldun.
Güneste haleydin,sen ögretmenim.

Işığın var gören, göze kamaşır.
Sana her hal güzel,herhal yaraşır.
Bir sözünle küskün gönül sarmaşır.
Gül,Sümbül, Lale’ydin, sen öğretmenim.

Sen ögrettin ilk harf, ile heceyi.
Aydinlattın zifir, kara geceyi
Bildirdinde bize,nice niceyi.
Nur saçan şuleydin, sen öğretmenim.

Senden aldik vatan, millet kokusu.
Olurmu hiç bizde, yarın korkusu.
Aşk ile işledin, ilim dokusu.
İlmek,tor, şileydin,sen ögretmenim.

Atam’dan mirastır, ilim ve irfan.
Yolundan gideriz, bıkmayız bir an.
Seni yazsın tarih,söylesin zaman
Yıkılmaz kuleydin,sen ögretmenim.

En ücra kasaba,köyü yurt bildin.
Cehaleti yenmek,özde dert bildin.
En cahili bile,kutlu fert bildin
Hayırlar dilendin ,sen ögretmenim.

İlim irfan tacı,takıp başlara.
Üzüldün gözlerden akan yaşlara.
İsmini yazınca, dağa, taşlara.
Neşeyle gülendin, sen ögretmenim

Azdır ne yazarsam,kaleme söze.
Nazarlar değmesin, ruhuna öze.
"Evlatlar" diyerek,başlardın söze.
Göz yaşı silendin, sen ögretmenim.