Üşüyor kalbim
bi an gelir
kimselere açmadığın kalbini açıverirsin sıradan birine tutar seversin bi güzel, umursamazsın etrafındaki insanları, dikkate almaz kulak tıkarsın uyarılara, düşünmezsin sonrasını. sadece kaybetmekten korkarsın. unutulmaktan terk edilmekten sevilememekten korkarsın. en çokta onu üzmekten... ötesi berisi umurunda olmaz. çok seversin. sevdiğin kadar sevilmek istersin. özlersin görmek istersin sesini duymak haberini almak... ona dair ne varsa seversin, o seviyor diye seversin çoğu şeyi ona benziyor diye seversin seversin işte! sevmek için hep bir bahane bulursun... o...o...o... ona benziyor...o seviyor...onun eli değdi... saçma sapan her şeyi sevmek için vardır bir bahanen her zaman... ama hep korkarsın, ya bırakırsa, ya sevmezse beni..! susarsın... kendine küsersin, kalbine susarsın, duygularına hislerine sağır olursun... beklersin ve sonra savaşı kaybetmek istemezsin kendine olan yenilgini duyan olsun istemezsin ağlarsın... sevilmediğin için ezildiğin için elinden tutan sarılan yalnızlığına bir eş olmadığı için ağlarsın... ve defterlere sığmayan aşkın içinde kayıp gidersin sonsuzluğa... ellerine tutuşturulan harfleri toplarsın. ayrılıktan.... başka cümle kuramazsın sevmek buymuş dersin sessiz bir intihar gibi çekersin ipini... ve ağlar sarılırsın yalnızlığına kendi yasını kendin tutarsın... |
Hmmm, işte şimdi bir düşünelim bakalım!
Sahi neydi sevgi ?
Sevgi ben değil / sen diyebilmek
Nasılım değil/ sen nasılsın "
Ne para ne pul / bir nefes mesafesinde sahiplenmekti bütün sorumluluklarını ve asla üsluptan çıkmamaktır / meşk değildi / fedakarlıktı
Aşk değil/ şevkatti Sevgi.
Umarım haddimizi aşmadık / kendimizce okuyup yorumlarken
Saygımızla / emeğe.