Ben onu kimselere tarif edemeyecek kadar çok sevdim...
Kimselere anlatamayacak kadar kıskandım...

Ben onu özlediğimi söyleyemecek kadar çekindim...
Merak ettiğimi bilmesin diye çırpındım...

Yokluğunda nasıl dağıldığımı görmesin diye,
Paramparça kalbimi sessizce topladım yerden.
Ona hissettirmeden,
Unutmaya çalıştım gidişini.
Umursamaz bir eda takındım yüzüme...
Gelişi güzel karaladım mektupları.
Içimdeki hüznü, bahtımdan daha siyah matemimi bilmesin diye güldüm...
Havadan sudan bahsettim...

Onu düşündüm.
Onunla uyandım.
Ona üşüdüm.
Onunla yandım.

Ben; onu, ondan habersiz seyrettim.
Seyrettim gözlerini.
Gözlerinin içindeki dünyayı sevdim...
Sevdim ellerini...
Parmaklarını tek tek öptüm.
Yüzünün her noktasını ezberledim.
Şakaklarına inen damarlarını,
Damarlarda dolaşan kanı,
O kanda hayat bulan "can’ı" sevdim...

Tenini sevdim.
Hiç dokunmadan sevdim.
Nefesini kokladım,
Sustum...
Sustummm!
Yorgun umutlarıma adsız şiirler yazdım.
Kederimi gizledim her satırına.
Kömür karası gözlerimi sakladım ondan,

Kırıldım... tökezledim...
incindim...paramparça oldum... dağıldım.
Aynı şarkıda ciğerim yeniden delindi.
Yeniden vuruldum umudumun tam ortasından.
Sonra kalbime şifa diye,
Sarıldım resmine...
En karanlık gecelerde, sinemde uyuttum.
Ne düşündüğümü bilmeden.
Kitaplar okudum.
Filmler izledim.
Bazı güldüm...bazı ağladım...
Günlerce ıslandım gecenin karanlığında...
Kavruldum gönül yangınlarında.
Yine de unutmadım...
Yine de sevdim...
İşte ben böyle sevdim kurban olduğum...
Şimdi söyle bana, nasıl unuturum ben O’nu...

..."AŞK" u m u t e k t i r i p a y r ı l ı k b i ç t i r i r...